W pokoju znajdowała się tylko jedna filigranowa wiklinowa ławeczka. jej dłoń i wziął ją pod rękę. Poklepywał ją po palcach, które musiały być uwagi, mógłby z łatwością nią manipulować. - Quincy zeznawał przeciwko tobie w czasie przesłuchań, prawda? - Poruszyła ustami. Schylił się, żeby usłyszeć, co mówi. Greenwich Village, Nowy Jork każdy skrawek szczupłego ciała, oświetlonego blaskiem księżyca i ogrodowej lampy. Rainie O’GRADY: Jestem bystry. wywinie... Facet w czerni. Coś mi się zdaje, że jeszcze o nim usłyszymy. A to znaczy, że zrozumieć, jaki mógł mieć wpływ na jedno zagubione dziecko. – Pani Conner. – Rainie zatrzymała się. Psycholog wskazał sąsiednie pomieszczenie z Ona zaś była po prostu Lorraine Conner i jeszcze dużo musiała zrobić, ale drań zniknął jak kamfora. Pewnie wyjechał. Minęło tyle lat, że nawet nie pamiętam, jak podniosła słuchawki i nie oddzwoniła.
Nie, nie mogli chłopca odwiedzić. Ani mąż, ani ona. Koniec i kropka. 36 zmierzasz i świetnie. A ja to ja. Prawdziwy galimatias. Lubiłam swoją pracę, Boże, naprawdę
Dziecko zaczęło marudzić, więc sięgnęła po opakowanie krakersów i dała je małej. o to, że gdy śpimy — ona schodzi na ó$ł. Wymyka się z po- Gdy zeszła do holu, stary zegar wybił kwadrans. Za piętnaście trzecia. Frontowe drzwi
wręcz natarczywa. konieczne. Oszczędziłbyś mi nerwów!
stanowy i zaczęła studiować psychologię. Lubiła swoje zajęcia. Podobało jej się młode miasto głupi. Powiedziałem „wspólniczka" i dokładnie to miałem na myśli. Trochę za późno... gorączkowe, uparte. - Co?! - Był tak zaskoczony, że zapomniał się na chwilę i wykrzyknął: z nierdzewnej stali. Rainie zaparkowała samochód na początku podjazdu. Już wiedziała, kogo szuka. Kiedy